Stosowanie inteligentnych praktyk rolniczych, takich jak nocne nawadnianie i zbieranie wody deszczowej, w celu rozwiązania problemu suszy rolniczej, zaowocowało poprawą efektywności i wyższymi plonami w tureckich gospodarstwach.
W miarę nasilania się konsekwencji zmian klimatycznych zmiany wzorców klimatycznych, takie jak ekstremalne upały, przedłużające się okresy suszy, susza rolnicza i malejące plony, stały się pilnym problemem na całym świecie. W walce Turcji z suszą kluczową rolę odgrywa przyjęcie takich metod, jak nocne nawadnianie i zbieranie wody deszczowej.
Erhan Akça, profesor w Szkole Nauk Technicznych Uniwersytetu Adıyaman, wyjaśnia te techniki oszczędzania wody, podkreślając ich skuteczność zarówno w ochronie zasobów wodnych, jak i zwiększaniu produkcji rolnej.
„W dystrykcie Harran w Şanlıurfa w południowo-wschodniej Turcji na plantacji bawełny o powierzchni 5000 akrów wdrożono nocne nawadnianie wykorzystujące zbieranie wody deszczowej. Przy temperaturach w ciągu dnia gwałtownie przekraczających 50 stopni Celsjusza, parowanie wody przed dotarciem do upraw stanowi poważny problem, dzięki czemu nawadnianie nocne jest szczególnie skuteczne, gdy temperatury spadnie do około 25 stopni Celsjusza” – wyjaśnia. „To podejście zmniejszyło potrzeby w zakresie nawadniania o 15 procent, jednocześnie zwiększając plony o 15 procent, co pozwoliło zaoszczędzić 150 litrów wody na metr kwadratowy lub 150 ton na hektar”.
Akça podkreśla połączenie tradycyjnej mądrości z innowacyjnymi metodami zwalczania suszy rolniczej, podkreślając bogactwo wiedzy obecnej w Anatolii. Opowiada się za integracją tradycyjnych praktyk z innowacyjnymi rozwiązaniami, opowiadając się za podejściem skoncentrowanym na dorzeczu i współpracą między wszystkimi zainteresowanymi stronami w rolnictwie.
Dyplomacja wodna w Türkiye
Ponadto Turecki Instytut Wody (SUEN) przedstawia pięcioletni plan strategiczny, który podkreśla proaktywną rolę Türkiye w formułowaniu polityki zarządzania wodą dla krajów borykających się z niedoborem wody.
Lütfi Akca, szef SUEN, podkreśla zmieniające się globalne postrzeganie wody nie tylko jako zasobu o znaczeniu krytycznym, ale także jako narzędzia geopolitycznego. Plan strategiczny identyfikuje wyzwania dotyczące wód transgranicznych pomiędzy sąsiednimi narodami i sugeruje inicjatywy mające na celu budowanie potencjału w odpowiedzi na deficyty zaufania i formułowanie długoterminowych strategii.
